In aanloop naar het afscheid van de Eerste Kamer, interviewde Hanneke Nagtzaam – Aedes Magazine – mij over de geschiedenis en de toekomst van ons wonen, met daarin een belangrijke rol voor de Wooncoöperatie. ‘”Zoals de sociale huursector nu is ingericht, houden we de mensen met lage inkomens, de huurders, gevangen. Wonen is van oudsher iets dat mensen zelf deden. Maar met de verzorgingsstaat hebben ‘we’ dat van ze afgenomen. De laatste generaties zijn opgevoed met het idee dat huren voor armen is en kopen voor mensen met geld.” Daar gelooft Duivesteijn niet in en dat laat hij ook blijken. In Almere, waar hij wethouders was, zien we een voorproefje van wat hij voor ogen heeft. Een wijk waarin mensen – ook degenen met een beperkt budget – toch zelf bepalen hoe hun woning er uitziet. Maar ook in de bestaande wijken en appartementencomplexen moeten mensen zelfbeschikkingsrecht krijgen. Dat kan met wat Duivesteijn noemt ‘de sociale variant van de Vereniging van Eigenaren’, oftewel de Wooncoöperatie. In de Eerste Kamer kreeg de senator er bij de behandeling van de nieuwe Woningwet een motie doorheen waarin staat dat Nederland meer moeite moet doen om Wooncoöperaties van de grond te krijgen.’

Lees hier het volledige artikel.

“Een film moet, net als een boek, voor mij betekenis hebben. Het moet ergens toe leiden.” Dat is de rode draad door het interview over mijn voorkeuren op het gebied van literatuur (“ik noem mezelf geen cultuurconsument, maar een cultuurproducent; als ik iets lees, moet ik er iets mee doen”), beeldende kunst (“steden, en daarbinnen architectuur”), theater (“Toon Hermans is de beste cabaretier die we in Nederland ooit hebben gehad”), muziek (“als ik moet kiezen tussen McCartney en Lennon, is het Lennon”) en film (“Clint Eastwood vind ik een briljant regisseur”).

Lees hier ‘mijn’ volledige culturele agenda, opgetekend door Nick Muller.

Milja de Zwart en Gijs Korevaar interviewden mij voor de tweede editie van het nieuwe blad ‘Politiek’. Het interview vond plaats niet lang na de discussie over de vrije artsenkeuze in de Eerste Kamer, en werd ook zo geïntroduceerd: “Vanwege zijn verzet tegen het schrappen van de vrije artsenkeuze uit de basisverzekering tegen ziektekosten, werd hij publiekelijk weggezet als beroepsdwarsligger. Als iemand die de randen opzoekt, immer moeite heeft gehad in de pas van zijn partij te lopen.” Over de PvdA, de ontwikkeling van de politiek en de vermarkting van ons publieke stelsel; lees hier het volledige artikel.

De nieuwste editie van het blad Volume, uitgegeven door Archis, heet ‘Self Building CIty’  en staat in het teken van de vraag of steden (en onze samenleving) van bovenaf georganiseerd moeten worden, of dat er een andere orde mogelijk is. “This Volume issue zooms in on housing and self-building as field of (inter)action.”

Voor het blad werd ik geïnterviewd door Arjen Oosterman. Het interview gaat over eureka-momenten en inspiratiebronnen, over de geschiedenis van de Nederlandse ruimtelijke ordening, maar vooral over de bewijslast dat zelfkracht leidt tot substantieel betere resultaten. Wanneer mensen de ruimte krijgen om de stad te maken, zoals we bijvoorbeeld hebben gedaan met IkbouwmijnhuisinAlmere en IkbouwbetaalbaarinAlmere in het Homeruskwartier in Almere Poort, levert dat meer diverse, interessante, kleurrijke en ‘eigen’ wijken op.

Het volledige artikel is online te vinden.

In deze bijdrage – met als kop een citaat uit de brief van de partijvoorzitter aan de leden van de PvdA van 20 maart 2015 – pleit ik voor het instellen van een brede commissie uit de partij die, onder leiding van een onafhankelijk en gezaghebbend voorzitter, onderzoek doet naar het politiek functioneren van de PvdA, naar de oorzaken van de drie achtereenvolgende verkiezingsnederlagen, en naar de vraag hoe de sociaaldemocratische waarden beter in ons politieke handelen kunnen worden verankerd.

Ik realiseer mij dat er tussen ons veel leden zijn die zullen zeggen: ‘alweer een onderzoek’. Ik begrijp dat gevoel heel goed. We deden immers eerder onderzoek, ook na – en naar aanleiding van – nederlagen. En wat hebben wij ermee gedaan?

Maar helemaal geen evaluatie is wat mij betreft onbestaanbaar. Dat kan en mag niet gebeuren in een professionele partij als de PvdA. En wat de uitkomsten van het onderzoek ook zullen zijn; wij zullen op dit moment niet uit een kabinet stappen. Daarvoor zit de top van de partij te geharnast in de afspraken die met de VVD zijn gemaakt, in het commitment naar deze partij. Maar juist daarom is het van belang te onderzoeken hoe het komt dat de PvdA z’n positie heeft verloren, en hoe wij dat op de korte termijn kunnen keren – hoe we, vanuit een gezond perspectief, weer aan het herstel van de partij kunnen gaan werken.

Hierbij mijn integrale bijdrage (ook als pdf):

Een pleidooi voor een onafhankelijk onderzoek naar het politiek functioneren van de PvdA

Na de voor de PvdA electoraal zware jaren tijdens het kabinet Balkenende IV en – toch wel onverwachts – onder het leiderschap van Job Cohen, leek de partij zich in 2012 met Hans Spekman als voorzitter en Diederik Samsom als nieuw politiek leider te hervinden. De weg terug naar een sterke, beginselvaste, progressieve sociaal democratische volkspartij leek daarmee te zijn ingeslagen; de weg naar een PvdA die met haar binding met de samenleving, gecombineerd met een grote bestuurskracht, in staat zou moeten zijn om, samen met andere progressieve partijen, het repressieve politieke klimaat in positieve zin te keren. De eclatante verkiezingsoverwinning in 2012 deed de verwachtingen hoog oplopen. Er was weer ruimte voor optimisme. Lees verder →