Vanaf 1973 woonde ik in de van Dijckstraat 208, in het hartje van de Schilderswijk in Den Haag. Aan het eind van de zeventiger jaren rukte ook in dit deel van de wijk de stadsvernieuwing op. Een eerder proefproject in dezelfde straat had helaas al laten zien dat renovatie door het optrekkende grondwater technisch en financieel niet haalbaar was. Na de renovatie bleef het optrekkende vocht de woning binnendringen en ondermijnde de kwaliteit van het wonen. Sloop van dit deel van de Schilderswijk was dan ook onvermijdelijk.
Zelf woonachtig in de van Dijckstraat onderging ik dagelijks de gevolgen van een steeds slechter wordende woon- en leefsituatie. Dat ervaarde ik zelf maar vooral ook mijn buurtgenoten. Niemand kon zich hieraan onttrekken. De situatie werd met de dag meer onleefbaar.
Voor mij was de onleefbare situatie in stadsvernieuwingsgebieden als raadslid voor de PvdA reden om een interpellatie over de leefbaarheid aan te vragen. Op 3 juli 1978 vond deze interpellatie plaats.
Ondanks het feit dat het gemeentebestuur erkende dat het grondig mis zat met de leefbaarheid in de stadsvernieuwingswijken bleef het College niet bij machte een einde te maken aan de onleefbare woon- en leefsituatie. Voor mij reden om als bewoner een dagboek bij te gaan houden.Voor de illustraties van dit dagboek maakte ik vrijwel dagelijks foto’s. Op deze wijze legde ik het dagelijks leven vast. U zult zien dat de beelden voor zichzelf spreken.
Mijn dagboek wilde ik publiceren om als raadslid een impuls te geven aan het zoveelste debat in de gemeenteraad over de leefbaarheid in de oude wijken. Tot een publicatie van mijn dagboek is het echter nooit gekomen omdat ik op 3 november 1980 door de gemeenteraad werd gekozen tot wethouder Ruimtelijke Ordening en Stadsvernieuwing.
Vanaf dat moment werd ik zelf verantwoordelijk en ging ik daadwerkelijk aan de slag om de stadsvernieuwing op gang te krijgen en… ook mijn wijk weer leefbaar te maken.
De foto’s uit die tijd geven een schokkend beeld van ‘mijn’ straat, woning en buurt. Voor iedereen die nog eens wil terugkijken hoe duizenden bewoners van onze stad in de zeventiger jaren woonden heb ik een selectie van mijn foto’s hieronder alsnog gepubliceerd.
De beelden spreken voor zichzelf.
