Vandaag, 20 november 2013, ondertekenden de minister van Infrastructuur en Milieu, Melanie Schultz van Haegen, en de wethouder Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling in Almere, mijn opvolger Henk Mulder, de Bestuursovereenkomst en bijbehorende Uitvoeringsovereenkomst voor het gebied Amsterdam/Almere/Markermeer. Een historisch moment: met de ondertekening van beide overeenkomsten worden de positie en betekenis van Almere binnen de Metropoolregio Amsterdam definitief bestendigd, en wordt de stap van planvorming naar een concrete uitvoering – die met het Integraal Afspraken Kader Almere 2.0 (2010) reeds was ingezet – gecontinueerd.

De groei van Almere is in de afgelopen zeven jaar een belangrijk deel van mijn werkzame leven geworden. Het feit dat alle betrokken partijen er met elkaar in zijn geslaagd om zowel een stip op de horizon te plaatsen als een werkbare uitvoeringsstrategie op te stellen, is ook voor mij persoonlijk een geweldige afronding van een uniek ontwikkelingsproces. Het symboliseert een bijna zeldzame bestuurs- en beleidscontinuïteit in deze ruimtelijke ordeningscasus. Dat de Uitvoeringsbijeenkomst Almere 2.0 daar bovenop in een aantal opzichten alweer een (door)ontwikkeling van (nieuwe) ideeën en gedachten laat zien, illustreert dat het gekozen planningsmodel succesvol is. Juist omdat niet wordt teruggevallen op oude vormen van blauwdrukplanning maar in plaats daarvan wordt vastgehouden aan een adaptieve, meer organische vorm van stedenbouw, is er sprake van een doorbraak in de aanpak van gebiedsontwikkeling (en daarmee in de Nederlandse ruimtelijke ordening). De stad Almere, waar voorheen alles tot op de millimeter werd gepland, omarmt nu een ruimtelijke strategie die het mogelijk maakt dat de stad z’n vorm krijgt op basis van bottom up initiatieven – particulier, maatschappelijk en privaat. 

Lees hier de (felicitatie)brief die ik aan de minister en het Almeerse College van Burgemeester en Wethouders zond.