Operatie Binnenhof, het staatsgeheim van onze democratie kent geen opdrachtgever

De moraliteit van het verhaal:

“De bouwkunst is dus de kunst voor de gemeenschap en daarom ook in dien zin haar eigen noodzakelijkheid. Daardoor is zij meer dan de andere kunsten, ja zelfs direct afhankelijk van de geestelijke en maatschappelijke stromingen, welke eveneens een langzame ontwikkeling hebben” 

H.P. Berlage in Schoonheid in samenleving

Op 3 en 4 juli 2019 publiceerde ik op de website Archined een tweetal beschouwingen over het wel en wee van de renovatie van ons Binnenhof, het machtscentrum van onze democratie. In de NRC van 13/14 juli 2019 verscheen op de opiniepagina van de NRC onder de kop “Renovatie Binnenhof vraagt open debat en publieke opdrachtgever’ een samenvatting van beide artikelen.

Het Binnenhof heeft voor iedereen wel een bijzondere betekenis. Het is, of wij willen of niet, dagelijks deel van ons leven. Maar naast de actualiteit is het Binnenhof een uitdrukking van de wordingsgeschiedenis van ons moderne Nederland. Begonnen als een woonplek voor de Graven van Holland is het de plaats geworden waar grote en belangrijke beslissingen over ons land en haar inwoners werden genomen. Het Binnenhof mag je gerust ook zien als een bijna zelfstandige stad van de macht. In deze ‘stad’ zijn de jaarringen van de macht te zien in de vorm van een veelvoud van gebouwen en verbouwingen. Letterlijk werd daarin de architectuur van de macht uitgedrukt met als hoogtepunt de Ridderzaal waar jaarlijks de troonrede wordt uitgesproken en, niet onbelangrijk, de eerste Europese Parlementszaal – de tegenwoordige Eerste Kamer – aan het Binnenhof 22. Dit historische Binnenhof zal in de komende vijf jaar worden gerenoveerd. Een omvangrijke verbouwing van een half miljard euro dat als een megaproject door de Rijksgebouwendienst is opgepakt. Maar liefst vijf jaar lang, is de prognose, zal het Binnenhof gesloten worden voor de verbouwing. Hoe? Niemand weet het, want het ontwerp is staatsgeheim. Wie de – echte – opdrachtgever is, is ook niet duidelijk. Deze niet openbaarheid en de veelvoud van ‘actoren’ die me elkaar in de clinch liggen, maakt dat het project omstreden is geworden. En dat is jammer want iedere Nederlander zal het Binnenhof een goed hart toedragen en zal niets anders willen dan een mooie renovatie van het complex waar wij collectief trots op zijn en vooral willen blijven.

Ontwerp Tweede Kamer van architect Pi de Bruijn (Geopend in 1992)

Het is daarom dat ik een tweetal beschouwingen hebt geschreven over de renovatie van het Binnenhof. Deel 1 gaat vooral in op de onzin van het tot staatsgeheim verklaren van deze renovatie van een publiek gebouwen complex. Deel 2 is een verdieping naar de vraag wie nu eigenlijk de intrinsiek en inhoudelijk opdrachtgever is van dit publieke bezit. Beide artikelen zijn gepubliceerd op de website van Architect, die in hun eigen woorden ‘de enige kritische, onafhankelijke een onafhankelijk community-based website van de lange landen over architectuur en meer’ zijn. kortom voor mij geen betere plaats om een impuls te geven aan het gesprek, ja, het debat over de toekomst van ons Binnenhof. En uiteraard gaat het dan ook over de architectuur ervan.

Opinie NRC, 13-14 juli 2019: ‘Renovatie Binnenhof vraagt open debat en publieke opdrachtgever’

Illustraties Cyprian Koscielniak, NRC, 13-07-2019 

Voor Het volledige verhaal heb ik de onderstaande link opgenomen die u direct brengt naar het artikel op de NRC-website. Voor zij die er behoefte aan hebben aan is ook een link opgenomen waarmee het artikel kan worden gedownload. De bovenstaande mooie en tot de verbeelding strekkende tekening van Cyprian Koscielniak is de illustratie die de opinieredactie van de NRC bij mijn verhaal plaatsten. Kernachtiger kon mijn verhaal niet worden geïllustreerd.

Vernieuwing Binnenhof verdraagt geen geheimhouding en vraagt authentiek opdrachtgeverschap

Archined – Deel 1: Operatie Binnenhof, het staatsgeheim van onze democratie

Binnenhof Den Haag vanuit de lucht / 6 juli 2015, 12:36:58 / Rijksvastgoedbedrijf

“De verbouwing van het Binnenhof is niet het privilege van een enkelvoudige opdrachtgever, ook al is zij de regering, en is ook niet van de gebruikers van het Binnenhof alleen (ook al zijn dat is de Eerste en Tweede Kamer). Nee, deze verbouwing raakt letterlijk de fysieke vorm waarbinnen onze democratie functioneert en de vormgeving van het centrum van Den Haag. Het is dan ook niet te veel gevraagd om mee te kunnen kijken.”

https://www.archined.nl/2019/07/operatie-binnenhof-het-staatsgeheim-van-onze-democratie/

Archined – Deel 2: Operatie Binnenhof kent geen opdrachtgever

Afbeelding van Archined

“Operatie Binnenhof verdient een herdefiniëring van het opdrachtgeverschap dat op de eerste plaats inhoudelijk een echt gezicht krijgen; een mens die je kan aanspreken en die ook als autoriteit de rol van opdrachtgever kan vervullen. Dat behoeft niet een enkele persoon te zijn. Ik zou zeggen bij voorkeur niet. Het Binnenhof is niet één enkelvoudig gebouw maar juist een mooi conglomeraat van verscheidene functies, met een grote diversiteit aan gebouwen. Onze democratie is ook geen eenvormig bedrijf. (…) De kern daarvan wordt vertegenwoordigd door de premier en de beide voorzitters van de Eerste en de Tweede Kamer. Deze drie personen kunnen met recht worden gezien als de vertegenwoordigers ‘van de geestelijke en maatschappelijke stromingen’, die in samenspraak met hun architect ‘de bouwkunst als kunst van de gemeenschap’ haar karakter zouden kunnen geven. 

https://www.archined.nl/2019/07/operatie-binnenhof-kent-geen-opdrachtgever/

Deel 3: Hoe het toch nog goed kwam met de renovatie van het Binnenhof….. (verschijnt in september 2025 op www.archined.nl)

Share and Enjoy !

Shares